Η Δώρα βρέθηκε μέσα στα νερά ενός χειμάρρου, που την πήγαν μακριά, σε μια λίμνη που ήταν τόσο παγωμένη, λες και ήταν από γυαλί. Ένοιωθε να της κόβεται η ανάσα, το στήθος της ανεβοκατέβαινε. Προσπάθησε να βγει από τη λίμνη. Έριξε μια ματιά γύρω της, όσα έβλεπε ήταν γυάλινα, παγωμένα. Ξαφνικά εμφανίσθηκε μπροστά της ένα πανέμορφο, κάτασπρο άλογο με μια ωραία χαίτη, έτοιμο να πετάξει. Η Δώρα το κοίταξε με απορία και θαυμασμό συνάμα. "Να η ευκαιρία! Πρέπει να το καβαλήσω", σκέφτηκε, "και ας με πάει όπου θέλει". Προσπάθησε να βγει από τη λίμνη, αλλά μάταια. Δεν είχε από πού να κρατηθεί. Εκεί που πήγαινε να βγει, έπεφτε ξανά μέσα. Έκανε μεγάλο αγώνα. "Θα τα καταφέρω, πού θα πάει", μονολογούσε...